ஆணின் விந்து

இந்த ஊர் ரயிலில் காலையில் மட்டும் தெறிக்கிற கூட்டம் இருக்கும். வழக்கமாய் எனக்கு உட்கார இடம் கிடைத்துவிடும், சில நாட்களில் கிடைக்காது. அப்போதெல்லாம் நல்ல இறக்கமாய் துணி போட்டிருக்கும் நங்கையின் எதிரில் நின்றுகொள்வேன், எப்படியும் யாருக்கு முன்னாடியோ நின்று கொள்ள வேண்டியிருக்கும், அழகாய் இருக்கிற பெண் என்றால் கசக்குமா? அதுவும் ரசித்தபடியே நேரம் போகும். இந்த ஊரில் பெண்கள் இறக்கமாய் துணி போட்டு வருவார்கள், மேலாடை கீழிறக்கமாகவும், கீழாடை மேலேறியும் இருக்கும், ஆனா நாம்தான் பார்க்க கூடாது. அவர்கள் அங்கங்களை நாம் பார்ப்பதும், ரசிப்பதும் அவர்களுக்குத் தெரிந்திருக்ககூடாது. அவள் அப்படி பார்ப்பதையோ, ரசிப்பதையோ விரும்புவதில்லை. ஆனாலும் உடை குறைந்தே இருப்பது இன்றும் எனக்குப் புரியாத புதிர்.


இன்று எனக்கு உட்கார இடம் கிடைக்கவில்லை. ’அதோ அந்தப் பெண் பாரேன், எவ்வளவு இறக்கமாய்..’ என்று மனசு சொல்லுமுன்னே அவள் முன்னாடி நின்றிருந்தேன். எங்கேயோ பார்த்தவாறே, அவளைக் குனிந்து பார்க்கையிலே, ஆஹ்ஹ். கருப்பு வளையம் தெரியுமளவுக்கு இறங்கியிருந்தது மேலாடை. என்ன நினைத்தேனோ தெரியவில்லை. அந்தப் பெண்ணைக் கூப்பிட்டு, ரகசியமாய் உடையைச் சரி செய்ய சொன்னேன். சிரித்தபடியே, சாவதானமாக சரி செய்தாள். இப்பொழுது கருவளையம் மறைந்தது, சரியா என்றபடி என்னைப் பார்த்தாள், அதாவது மீதமிருக்கும் அனைத்தையும் அவள் அனுமதியுடனே ஐந்து நிமிடம் ரசித்துவிட்டு, சரியென்றேன். அவளுக்கும் தெரியும் நான் ரசித்தது, எனக்கும் தெரிந்தது நான் ரசித்ததை அவள் ரசித்தது.


இப்படியாகவே ரயிலில் அவளைச் சந்திக்கும் நாட்கள் அதிகமானது, சில நேரங்களில் இன்று ’அது’ தெரியவில்லையே என்று சொல்லிவிட்டே ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். இத்தாலியப் பெண்ணாம், தனியாய்தான் இருக்கிறாளாம். ஒரு நல்ல வெள்ளியன்று, எங்காவது வெளியே செல்லலாமா என்றாள். அரை இருட்டில் குடித்தோம், ஆடினோம்.. தடவினோம். முடிந்தவரையில் என் விரல்களால் தடவி சுகம் கண்டபோது அவள் சிரித்தபடியே வீட்டுக்குப் போலாமா என்றாள்.


அவளது வீடு சிறியதுதான், அவ்வளவுதான் கலைக்கவைத்திருக்க முடியும் என்று சொல்லுமளவுக்கு சுத்தமாய் இருந்தது. அவளுக்கு ஒரு பழக்கம், கூடலின் போது குடிப்பாளாம். வியப்பாய் இருந்தது, உணர்வில்லாதவளோ என்று கேட்ட பொழுது, ’போதையேறிக்கொண்டே சுகம் பழகிப்பார்’ என்றாள். ’சுகம் நீ குடுக்கும்பொழுது போதேயேற்றிக்கொள்கிறேன்’ என்றேன்.


உடலிறவில் எனக்கு முதல் முறை இது என்று சொன்னபோதுதான் என்னை நம்ப மறுத்தாள். பதினைந்து நிமிட வாக்குவாதத்தில் என்னை இறுதியாக நம்பினாள். கூடலில் மதுவின் முதல் விழுங்கை ஆரம்பித்தாள் நான் முடித்திருந்தேன், மேலும் வற்றியிருந்தேன். உதட்டின் ஓரம் ஒரு சிரிப்பை போதையோட சிதறவிட்டு இரண்டாம் விழுங்கிற்கு ஆயத்தமானாள். அவளது ஐந்தாம் விழுங்கில் நான் இரண்டாம் சுற்றிற்கு ஆயத்தமானேன். இப்பொழுது அவள் அதிகம் விழுங்கிருந்தாள், பிறகு விழுங்குவதை நிறுத்துவிட்டு என்னோடு பயணித்தாள்.

இப்படியாக வார இறுதியல்லாமல், பல நாட்கள் அவள் மது விழுங்கினாள். பல நாட்கள் அவள் மதுக்கிண்ணம் தீர்ந்த பிறகும் நான் அயராது இருந்திருந்தேன். நாட்கள் நகர்ந்தது....



இன்றும் எனக்கு உட்கார இடம் கிடைக்கவில்லை. இத்தாலியப் பெண் தூரமாய் அமர்ந்திருந்தாள், கையசைத்து சிநேகமாக சிரித்தாள். அவளுக்கு எதிர் திசையில் நகர்ந்தேன். ’அதோ அந்தப் பெண் பாரேன், எவ்வளவு இறக்கமாய்..’ என்று மனசு சொல்லுமுன்னே அவள் முன்னாடி நின்றிருந்தேன்.அவள் லத்தீனோப் பெண்ணாம். எங்கேயோ பார்த்தவாறே, அவளைக் குனிந்துப் பார்த்தேன்....